مبانی خط سوم

مبانی فکری و اعتقادی خط سوم:

• گفتار باید واضح و کاربردی باشند.
• باید برای هر حرفی سند، منبع و پشتوانه فکری داشت.
• باید به سوالات در حد توان و اجازه پاسخ داده شود.
• تعصب در همه حال ممنوع است حتی خود من هم شاید اشتباه می کنم.
• تفکر کسی را نباید قالب بندی و محدود کرد. به استقلال تفکر دیگران مثل کشتن آنهاست.
• اهانت به اعتقادات سایرین ممنوع است.
• هیچکس نیست که خدا طالب او نباشد. فقط حرکت لازم است.
• هر کسی با توبه بخشیده می شود بغیر از کسی که به یک انسان بدهکار باشد. خدا عادل است و با بخشیدن ظالم به مظلوم ظلم‌ نمی کند.
• اما بهتر است همه را ببخشیم. اینگونه خودمان آرامش را می یابیم.
• همه به یک اندازه انسانیم.
• خدا برای همه است و ارتباط با او نیاز به رابط ندارد.
• زبان دل نه عربی است نه عبری و نه لاتین و نه هر زبان دیگر. هرچند هر کسی بر مبنای اعتقاد خودش رفتار کند.
• باید طوری حرف را گفت که همه متوجه بشوند. سخت نوشتن هنر نیست.
• گمراه کردن یک انسان مانند گمراه کردن کل بشریت است. باید حرف را واضح و درصورت اطمینان گفت.
• کلمه از خداست. هنگام گفتن باید تسلیم بود تا اراده او جاری باشد.
• باید راه های تفکیک نداها را شامل الهی، شیطانی و نفسانی آموخت.
• هیچ چیزی از ما نیست. نباید مغرور شد.
• باید به درددل هر کسی گوش کرد و تا جایی که می شود کمک کرد.
• اما وقتی در چیزی تخصص نداریم، بهتر است که به یک متخصص ارجاع دهیم. کاری که بلد نیستیم را نپذیریم.
• خط سوم هرگز وارد ت نمی شود. ت فقط یکی است و آن هم ت خدایی.
• قبل از هر حرفی باید به اندازه کافی تحقیق کرد.
• هیچکس از خط سوم طرد نمی شود. قدیسه و هردو انسانند که در جاهایی تصمیمات متفاوتی گرفته اند.
• هر کسی مجاز است هر تصمیمی در مورد خودش بگیرد به شرطی که به دیگران لطمه نزند. اما پیشنهاد می کنم که تصمیمات خدایی باشند.
• صوفی در قبال جامعه مسئول است. همه ی انسانها مسئولیت اجتماعی دارند.
• اعتقاد یک مسئله شخصی است. ما اجازه داریم که نظرمان را بگوییم اما نباید تحمیل کنیم.
• بهترین راهکار برای نشان دادن صحت یک تفکر، رفتاری درخور آن تفکر است. اگر می خواهیم چیزی را تبلیغ کنیم باید در عمل باشد.
• اگر خودمان کار اشتباهی می کنیم، اجازه نداریم آنرا به دیگران تذکر دهیم.
• قضاوت کردن ممنوع است.
• هرگز نباید خدا فراموش شود. اگر دیدیم کاری را بدون یاد خدا انجام می دهیم، باید در همانجا متوقف کنیم.
• وجدان آخرین نگهبان است به شرطی که سالم و بیدار باشد.
• خدا لال نیست و می تواند با هر انسانی صحبت کند اما باید توانایی درک آنرا کسب کنیم.
• باید مراقب خطر مفسرین باشیم. کلام خدا را تا جایی که می فهمیم دریابیم. به گفتار مفسرین عادل هم گوش کنیم اما هیچکس اجازه ندارد بجای دیگری فکر کند.
• کاری که خدا گفته نکنید را نکنیم. دقت کنیم که گفتار خدا باشد نه مفسرین.
• هرکدام از شریعت ها مسیری به سمت خدا هستند. کسی که از مسیری متفاوت با ما پیش می رود را گمراه ندانیم. به تفاوتها احترام بگذاریم.
• بجای خدا تصمیم نگیریم! بجای او حرف نزنیم! بجای او فکر نکنیم! او زنده است و بلیغ است(لال نیست).
• خدا کسی را بابت چیزی که نمی داند مواخذه نمی کند.
• هر کسی بابت کارهای خودش مواخذه می شود نه کارهای پدران او و یا سایر انسانها. 
• خدا با یک ببخشید می بخشد.
• خدا از کسی کینه ندارد.
• اتفاقات بدی که برای ما رخ می دهد از ناحیه خدا نیست بلکه ثمره ی رفتار خودمان است. خدا ظالم نیست.
• بقول مارکس: حتی اگر ۴ میلیارد نفر به چیزی احمقانه باور داشته باشند، آن چیز باز هم احمقانه است.
• وقتی حرفی را می شنویم، به حرف توجه کنیم نه گوینده آن! شاید کسی که دوستش نداریم حرف درستی می‌زند.
• از آدمها بت نسازیم. همه انسانند و ممکن است اشتباه کنند.
• مسئولیت رفتار و گفتار خود را بپذیریم.
• وقتی که متوجه اشتباهی شدیم، عذرخواهی کنیم.
• انسانها باهم تفاوتهایی دارند. به این تفاوت‌ها احترام بگذاریم. مسخره کردن واقعا زشت است.
• هر انسانی در چیزی استعداد دارد. استعدادها یکسان نیست.
• سخن چینی یکی از بدترین کارهای ممکن است.
• هیچکس را به هیچ شرط و شکلی نباید از خدا مایوس کرد بلکه باید امیدوار ساخت.
• حرف را باید تا جای ممکن کوتاه و واضح گفت. گاهی طولانی کردن یک گفتار باعث تردید یا اشتباه در شنونده می شود.
• مسائل را نباید باهم قاطی کرد. هر چیزی را جداگانه و به تفصیل بیان کنیم تا باعث سردرگمی نشود.
• ما در قبال سردرگمی دیگران که ناشی از گفتار ما باشد مسئولیم. اگر حرفی را شروع کردیم، باید تا جایی ادامه دهیم که سوالی در ذهن شنونده نماند.
• هر حرفی در جایی گفته می شود که شنونده ای طالب آن است.
• اشتباهاتی را که می بینیم، مودبانه و در خفا تذکر دهیم.
• آبروی انسانها مقدس است. آنرا حتی پیش خودشان هم نبریم.
• اما در بیان حرف حق نگران آبرو نباشیم. آبرو را خدا می دهد و چه بهتر که در مسیر خودش خرج شود.
• همرنگ جماعت نشویم. پیرو حق و حقیقت باشیم.
• هر کمکی که از دستمان بر می آید دریغ نکنیم.
• احتمالا این لیست در آینده تکمیل می شود.